Dag 15/16: Er is een tijd van gaan en er is een tijd van (thuis)komen

Altijd een sneu gezicht, je wordt sochtends wakker en daar staan ze dan...3 keurig gelabelde ingepakte koffers. Maar ook de laatste vakantiedag is nog onderdeel van de vakantie dus na het inladen van de auto en het uitchecken besloten we nog uit de dag te halen wat erin zat.

Allereerst zijn we naar een souvenirshop gereden, we waren er sinds gisteren pas achter dat ze hier oude nummerplaten van Amerika hebben en aangezien we onze collectie van bezochte staten nog niet compleet hebben hoopte we hier de laatste 2 (New York en Nevada) te bemachtigen. Helaas konden ze ons hier ook niet helpen en dus zetten we onze zoektocht in Nederland voort.

We hadden nog wat tijd voordat we ons op het vliegveld moesten melden dus werdt de TomTom ingesteld op Celebration. Celebration is een dorpje van de Walt Disney Company maar heeft niks met de pretparken verderop te maken. Het betreft hier gewoon een dorpje naar het ideaalbeeld van een typisch Amerikaans dorpje welke Walt Disney voor ogen had.
  

Bijna alle huizen zien er hier hetzelfde uit, het gras mag niet hoger groeien dan een bepaald aantal centimeters en een vieze auto zal je hier ook niet snel vinden.

Wat je hier wel vindt is dus een soort van levende maquette van een typisch Amerikaans dorpje en een centrum rond een groot meer. We hebben hier even rond gekeken en hebben daarna een heerlijk ijsje gegeten.

  
  

Nu waren onze plannen op en de huurauto moest toch ook op tijd ingeleverd worden dus zijn we maar naar het vliegveld gereden, onderweg grapte ik nog dat ik net zo goed door kon rijden naar Atlanta waar we onze overstap hadden....later zou pas blijken wat voor goed plan dit geweest zou zijn.

Bij aankomst op het vliegveld ging alles nog goed doch licht hectisch, 5 minuten om de huurauto uit te laden en dan met alle bagage de juiste incheckbalie vinden. Na het afgeven van de bagage zijn we even wat gaan eten bij de "Golden arches" en hebben we nog even rondgekeken in de winkels. In principe zou onze vlucht rond half 4 vertrekken en dus was het tijd om de gate op te zoeken, en vanaf hier ging alles mis.

  

Bij de gate aangekomen viel het ons al op dat het erg druk was en dat er een hoop hectiek was, navraag leerde ons dat onze vlucht wel nog op tijd gepland was dus we hoefde ons geen zorgen te maken.

Tegen 3 uur was de gate echter nog steeds angstaanjagend leeg en werd er omgeroepen dat ons vliegtuig moest uitwijken naar een ander vliegveld om daar brandstof bij te tanken, de vertraging zou anderhalf uur bedragen en aangezien we nu onze overstap zouden missen werden we verzocht ons te melden bij Gate 71. Hier aangekomen stond 1 mevrouw iedereen naar telefoons toe te leiden en we moesten ons probleem maar telefonisch uitleggen aan Delta.

De mevrouw aan de telefoon was weinig coöperatief en kon ons alleen op een latere vlucht boeken, of we nog naast elkaar konden zitten in het vliegtuig kon zij niet zeggen maar onze mooie Economy Comfort stoelen waren we kwijt.

Licht ontstemd door deze vertraging en downgrade konden we helaas niks anders doen dan het lot accepteren en wachten tot het vliegtuig naar Atlanta zou arriveren.

Het vliegtuig kwam....ruim 2 uur later dan gepland en toen we eenmaal in het vliegtuig zaten en bleek dat er ook nog een pak administratie bijgewerkt moest worden werdt wel duidelijk dat we onze nieuwe vlucht vanaf Atlanta ook niet meer zouden halen.

Een uur later vetrokken we dan toch eindelijk en lieten Orlando achter ons. Maar goed het volgende probleem diende zich nu wel aan....hoe moesten we nu van Atlanta naar Amsterdam komen, gelukkig kon de stewardess   ons melden dat er nog een vlucht zou vetrekken naar Amsterdam helaas wel om half 11 in de avond pas. Je begrijpt onze gemoedstoestand werdt er niet veel beter op. Dit verbeterde overigens ook niet toen we eenmaal op Atlanta aangekomen met de volgende vertraging van een uur geconfronteerd werden.

We zouden nu pas tegen half 12 opstijgen en dat betekende dus dat we dan al 12 uur bezig zouden zijn om thuis te komen, en dat met een kleuter van 3. Cas heeft zich trouwens kranig geweerd en we hebben geen kind aan hem gehad!

Bij de gate wachtte ons nog een laatste tegenslag: er was simpelweg niet genoeg ruimte in het vliegtuig om naast elkaar te zitten en dus zag het ernaar uit dat we dus 9 uur lang verdeeld zouden zitten. Dit was de druppel en ik ben op hoge poten verhaal gaan halen bij Delta, we hadden inmiddels ruim 7 uur vertraging en hadden nog geeneens een excuus mogen krijgen laat staan een tegemoetkoming een hap eten of een drankje.

Ook hier ving ik bot maar gelukkig troffen we bij de gate het eerste meedenkende personeelslid en zij kon ons in elk geval naast elkaar zetten.

En ook geschiedde, om 20 minuten over 12 stegen we op vanuit Atlanta richting het Nederlandse luchtruim en om half 2 smiddags lokale tijd zette het toestel de wielen aan de grond op Schiphol Airport.

De terugvlucht liep dus niet voorspoedig maar wat zijn wij weer trots op Cas, de kleine man heeft 5 uur liggen slapen en ondanks alle hectiek heeft hij zich keurig gedragen en geen moment lastig geweest.

Dan nu de afsluiting van dit reisverslag:

Cas wordt over 3 weken alweer 4 jaar oud, dit betekent weer een nieuwe fase in zijn leven want met 4 jaar gaat hij naar school. Ook voor ons verandert er nu iets wezenlijk en we zullen de komende jaren rekening moeten gaan houden met de duurdere schoolvakantie periodes, vandaar dat het plan kwam om nog 1 x naar

We hebben 2 weken lang heerlijk genoten van alle attracties die Orlando te bieden heeft. Omdat we nu met Cas waren hebben we er bewust voor gekozen wat extra pauzemomenten in te lassen en de parkdagen ook wat korter te houden.

We hebben Disneyworld door de ogen van een kleuter gezien en ondanks dat wij hier voor de 5e x waren hebben wij ook weer heel veel nieuwe dingen gezien.

Onze uitzonderlijke dank gaat ook uit naar Monique en Daan die net vereende krachten 2 weken lang voor Tommy hebben gezorgd!

Verder wil ik ook nogmaals alle lezers bedanken voor het volgen van onze avonturen enne.....als de gelegenheid er is zien jullie vanzelf weer een nieuw blog verschijnen