Dag 2: Een magische dag

Dag 2 begon voor ons vroeg — om precies te zijn om half 4 — toen wij in bed lagen te kijken naar een 3-jarig jochie dat zich niets aantrekt van een jetlag of enig tijdsverschil.

Cas heeft heerlijk liggen slapen tot een uurtje of 7, en toen vond meneer het toch maar eens tijd worden om zijn bed uit te komen. En met een goede reden: we hadden een afspraak met Winnie de Poeh.

Na een typisch voedzaam ahum doch calorierijk ontbijt vonden we het tijd om onze gehuurde bolide richting het Walt Disney Resort te sturen — en om dan ook maar precies te zijn: het Magic Kingdom.

Hier aangekomen zijn we eerst MagicBands gaan halen. Dit is een vervanger van de plastic toegangskaarten, en hierop staan ook alle FastPass- en restaurantreserveringen.

Superhandig, want zo heb je dus altijd je gegevens bij de hand en hoef je nooit meer op zoek naar je kaartje.

Een optie die wij ook hebben is de zogeheten Memory Maker. Overal in de Disney-parken staan fotografen op hotspots om mooie foto’s te maken, zodat je eens als compleet gezin op de foto kunt. Natuurlijk kunnen een paar standaardplaatjes niet ontbreken.

 
 

Hierna kwamen we al snel Pluto tegen, en dus heeft Cas hem ook maar even gedag gezegd en een dikke knuffel gegeven.
 
     

Aangezien het nog vrij vroeg was en de reservering voor Poeh-beer nog even op zich liet wachten, hebben we allereerst een bezoekje gebracht aan Mickey en Donald in de 3D-show Philharmagic. Een leuke voorstelling met alle welbekende Disney-deuntjes, en voor Cas een feest der herkenning.

Na deze show was het nog steeds te vroeg voor de reservering, en aangezien It’s a Small World tegenover de uitgang van de 3D-show ligt, konden we de verleiding niet weerstaan ook hier een bezoekje aan te brengen — tot grote vreugde van ondergetekende, trouwens…

Na vijf minuten het welbekende deuntje te hebben gehoord, was het dan toch eindelijk tijd om Poeh te gaan bezoeken.

Een leuke darkride waarin je in een honingpot het Honderd Bunderbos doorrijdt waar Poeh en zijn vriendjes wonen.

Het was inmiddels tegen half twaalf en onze buikjes begonnen te knorren om eten, dus daar moest eerst gehoor aan gegeven worden.

We hebben geluncht bij The Sleepy Hollow, en voor iedereen die denkt dat er geen vers fruit te krijgen is in Amerika: ik heb nieuws. We hebben banaan, aardbeien en blauwe bessen op. Kleine kanttekening: dit zat verpakt in een verse wafel die besmeurd was met Nutella. Geschatte calorieaantal: 2000.

Onderweg naar het volgende gedeelte zag ik op de Disney-app dat de nieuwste achtbaan, de Seven Dwarfs Mine Train, maar een wachttijd had van 40 minuten. En aangezien Cas ook groot genoeg is, zijn we met frisse moed de wachtrij ingestapt. Helaas werd er na 20 minuten omgeroepen dat er een technische storing was, dus het wachten duurde wat langer.

Anderhalf uur later, en een ervaring rijker, stapten wij uiteindelijk uit deze fantastisch gethematiseerde achtbaan.

  

Er is zelfs nog gefilmd, maar de brakke internetverbinding laat me niet toe deze te uploaden — dus die houden jullie nog tegoed.

Door het lange wachten was het inmiddels tijd geworden voor de volgende reservering, en die kon ingewisseld worden bij Peter Pan. Hier zijn we met een vliegend schip naar Nooitgedachtland en weer terug gevlogen.

De spannendste en laatste reservering van de dag was inmiddels ook klaar om ingewisseld te worden: Splash Mountain.

Het was nog maar de vraag of Cas hier in mocht, aangezien de lengte-eis voor deze wildwaterbaan 1.02 meter is. Nu hebben we Cas thuis wel opgemeten en dat kwam precies uit, maar het is altijd maar de vraag hoe de meetstok bij Disney afgesteld staat.

Omdat een foto soms meer zegt dan duizend woorden, hier het antwoord op de vraag of Cas lang genoeg was:

Heerlijk opgefrist zijn we rustig richting Main Street gelopen om daar als laatste de parade te bekijken, aangezien we er geen lange dag van wilden maken. Maar lopen maakt hongerig, en als je dan langs de ijskraam komt waar ze vers ananasijs verkopen, dan kan de parade best nog even wachten.

Terwijl Erica de ijsjes bestelde, zat ik met Cas te wachten, toen er een personeelslid van Disney naar mij toe kwam voor een praatje. Ik vertelde dat dit Cas’ eerste bezoek was en hoe hij ernaar had uitgekeken.

Deze superaardige vrouw vond dit zo leuk dat ze besloot Cas een ijsje aan te bieden. En zo creëerde zij voor ons toch een soort Magical Moment, zoals ze dat hier noemen.

Na het ijs was het dan toch eindelijk tijd voor de parade. En wat heeft Cas genoten! Al zijn bekende Disney-vriendjes kwamen langs en het was een groot feest.

 
 

Hierna was het dan toch echt tijd om het park te verlaten, want we moesten ook nog even naar de verhuurmaatschappij om de huurauto na te laten kijken, aangezien deze wat technische mankementjes vertoonde. Na een kort bezoekje bleek dat het makkelijker was om morgen de auto even om te ruilen, dus morgen weer verder…

Dan rijst de vraag: wat eten we vanavond?

Aangezien we toch op Disney-grond waren, leek het uitgaansgebied Disney Springs ons wel een goed idee. Hier aangekomen bleek er net een wolkbreuk te zijn, en dus moesten we even een half uurtje wachten. Toen het wat was opgedroogd, zijn we naar het T-Rex Café gegaan. Dit is een restaurant waar allemaal dinosaurussen staan die iedere tien minuten herrie maken — en we hebben heerlijk gegeten.

De lucht was inmiddels weer wat opgeklaard, en dus konden we weer droog terug naar de auto om terug te gaan naar het appartement.

Morgen staat weer een halve dag Magic Kingdom op de planning, maar dan wel in de middag, aangezien we eerst een brunchafspraak hebben met niemand minder dan Mickey Mouse.

Voor nu bedankt voor het lezen en tot morgen!