Van kleuterbuggy naar smartphone: terug naar Florida

Niet voor niets heb ik besloten om verder te gaan op het oude weblog van 2016 voor onze aankomende Florida-Trip. Zo kunnen jullie (en wij stiekem ook) tijdens de vakantie terugbladeren naar Cas zijn kleutertijd, toen hij nog wel vrijwillig en zonder omkoping op de foto ging met Pooh.

Hij Trots zijn Mickey Oren droeg,

En zich zonder enige schaamte de hele dag in een gehuurde buggy liet voortduwen.

Wie zin heeft in een stukje nostalgie: scroll gerust terug naar onze avonturen van toen, deel 1 & deel 2 van vliegen met een kleuter lezen wij zelf nog wel eens met een hoop gegniffel terug.

En ja, herinneringen ophalen aan 2016 levert altijd mooie anekdotes op. Zoals de keer dat we Cas wijsmaakten dat we na zeven uur vliegen nog steeds niet in Amerika waren, maar in de “United States”, en dat we nóg een vliegtuig nodig hadden om écht in Amerika te komen. Hij geloofde het volledig.

Ook deze Amerika reis zullen we ons wel weer 3 uur van te voren moeten melden op de luchthaven. Waar in 2016 we Cas nog even fijn konden laten slapen voor de lange vlucht hebben we dit jaar een soort speurtocht gemaakt om de tijd op Schiphol te overbruggen. 

Een leuke manier om zijn energie nog even kwijt te kunnen, en een mooie manier om de schermtijd van deze reisdag te beperken tot onder de 10 uur....we kunnen het proberen toch?

We gaan dus terug naar Florida. Maar deze keer… met puber. En dat belooft wat.

De ochtenden worden sowieso het spannendste onderdeel. Eén van de voordelen van slapen op een Disney-resort is dat je een half uur eerder het park in mag. Een half uur lijkt weinig, maar talloze YouTube-video’s en mijn eigen obsessieve research hebben mij verzekerd: dit is dé strategie.

Uiteraard wordt dit voordeel van een half uur parktijd niet door het hele gezin beschouwd als een absoluut voordeel.

Kenners, wetenschappers én overspannen collega-ouders hebben mij bevestigd: pubers zijn biologisch niet in staat tot functioneren voor 10.30 uur. Maar daar trekken wij ons niets van aan. Het park gaat open om 8.30 uur, dus wij zijn er om 7.00 uur.

Ondanks dat het niet midden in het hoogseizoen is, is het in Disneyworld eigenlijk nooit echt rustig. Waarschijnlijk staan we bij opening direct twee uur voor de eerste attractie van twee minuten…

Maar hé, laten we eerlijk zijn: pubers en lange wachtrijen zijn een match made in heaven. Oh mooi, een wachtrij van twee uur betekent weer twee uur lang ongestoord spelletjes spelen op de telefoon.

Voor de voorpret heb ik alvast een Schiphol-speurtocht gemaakt voor die 3,5 uur wachttijd. 

Uiteraard proberen we ook wat foto’s van 2016 één-op-één te repliceren. De “Hoera, we zijn op vakantie”-foto ontbreekt niet,

En ook dit jaar hebben we de Memory Maker, waardoor we twee weken lang ongelimiteerd foto’s kunnen gaan repliceren.

Ook zijn hier de on-ride foto’s van Cas’ meest favoriete attracties uit 2016 weer te downloaden:

Succes gegarandeerd: in plaats van stralende kleuterfoto’s vooral oogrollen en “Moet dit echt?… als je het maar niet op Facebook zet” (daarvoor is dit blog :-p).

Gelukkig hebben we rustdagen ingepland. Niet omdat ik dat wil, maar omdat het gezin dreigde met een staking. Uiteraard zijn er ook voor deze dagen wat leuke activiteiten gepland, maar ze starten iets later en buiten de drukke pretparken.

Puber of niet, met of zonder ochtendhumeur (7:00 uur, echt?), het blijft bijzonder om dit soort reizen samen te maken. Herinneringen bouwen op plekken waar je al eerder bent geweest, maar nu met andere ogen, op een andere leeftijd. En stiekem, tussen het gemopper door, zie je dat hij geniet (en de wifi blijft het doen). Dan weet je: dit was het allemaal waard.

Het wordt gegarandeerd weer een toptijd. Misschien niet vlekkeloos, zeker niet frictieloos, want “geen warmte zonder wrijving”, en warmte zullen we in Florida niet tekortkomen, maar absoluut onvergetelijk.