Sneak Peak

Zo, nu het stof wat neergedaald is en we nog maar 7 maanden hoeven te wachten tot het vliegtuig vetrekt… pffff. Wordt het tijd om jullie eens mee te nemen in de in & outs van onze Florida-reis 2026.

Na het fantastische succes van vliegen met Delta Airlines in 2016 (lees anders nog even onze avonturen met 8 uur vertraging en een kleuter op zak) hebben we dit jaar weer gekozen voor onze vertrouwde partner United Airlines.

Voor de lange terugvlucht van Chicago naar Amsterdam hebben we dit keer Economy Plus geboekt. Ideaal: net wat meer beenruimte en een 3-3-3 opstelling die perfect werkt.

• Ouders aan de zijkant: benen gestrekt, stewardessen kunnen onze enkels er eventueel afrijden, geen probleem.
  
  
• Cas in het midden: hyperfocus op telefoon en vliegtuigscherm. Hij merkt niet eens dat hij in een vliegtuig zit, de natuurlijke houding, zeg maar.

Eerlijk is eerlijk: onze eerdere United-ervaringen waren meestal vlekkeloos, dus fingers crossed dat deze vlucht hetzelfde blijft.

Zoals eerder beschreven is het een langgekoesterde wens van ons om eens in een Disney-hotel te verblijven. Eigenlijk besefte ik me dat pas een jaar geleden, toen de heren van D-Tales De Nederlandse Disney-podcast enthousiast begonnen te vertellen over de meerwaarde van een verblijf in een resort.

Met die info kon ik het thuisfront overtuigen, en dat ging verdacht makkelijk.

Aanvankelijk hadden we voor All-Star Movies Resort gekozen. Totdat ik erachter kwam dat ons verblijf toevallig samenvalt met het jaarlijkse cheerleading-toernooi, waardoor 80.000 schreeuwende cheerleaders het resort tijdelijk overnemen.

Snel een pitch in elkaar gedraaid, het thuisfront overtuigd om om te boeken naar Pop Century (waar ik stiekem toch al heen wilde). Win-win: rustiger hotel, SkyLiner en mijn overtuigingskracht gescoord. Pop Century is fantastisch gethematiseerd in de decennia-stijlen:

1950’s
Giant bowlingpins en retro auto’s.

1960’s
Peace, love en oversized popart.

1970’s
Disco fever, muziek- en tv-iconen.

1980’s
Arcade-games, Walkmans en neon overkill.

1990’s
Gigantische cell phones en internet-iconen.

De kamers? Praktisch ingedeeld en dichtbij voorzieningen, zodat we iedere ochtend sneller bij de busjes, het foodcourt (heel belangrijk: koffie) en het zwembad zijn.

Terwijl we ons hotel en kamers uitpluizen, komt ook de Universal-planning al in beeld:

Erica wil vooral E.T. weer zien, en Diagon Alley hebben we allemaal nog nooit gezien.

Over die Universal parken gesproken...we hebben inmiddels een geheime troefkaart: we slapen één nacht in het Loews Royal Pacific Resort. Dat betekent automatisch twee volle dagen Unlimited Express toegang bij Universal Studios én Islands of Adventure.

Een heerlijk vooruitzichtvoor ADHD'er met een dwangmatige planningsstoornis, zo kunnen we wat rustiger aan doen, meer genieten, en misschien zelfs eens stilstaan bij details die we normaal voorbij zouden sjezen. Misschien zit er zelfs wel een kleine zwembadpauze in ergens halverwege de middag 

Epic Universe komt ook op de planning, vooral omdat de eindeloze stroom podcasts die mij wekelijks voorzien van mijn Themepark-Fix dit park omschrijven als een absolute must-see.

We zullen in de eerste week ook Kennedy Space Center bezoeken. Ook dit is voor Erica en mij alweer 12 jaar geleden en de technologie staat niet stil dus raket wetenschap ook niet. 

Het zal een welkome afwisseling tussen al die achtbanen worden. Niets beter dan even te beseffen dat raketten écht de ruimte in zijn gegaan.

Kortom: de voorpret hier is al in volle gang. Van een zelfgemaakte Schiphol-speurtocht en een voorpret-bingo tot het vooruitzicht van Unlimited Express in Universal en vroege ochtenden in Disney – ik heb genoeg om me de komende zeven maanden mee te vermaken.

En of het straks allemaal vlekkeloos loopt? Absoluut niet. Of het onvergetelijk wordt? 100%. Voorpret is óók herinneringen maken,  en daar zijn we alvast mee begonnen.

Tot volgende maand!